"Bardzo trudno wiedzieć, czego się właściwie chce, jeśli przytłacza nas to, czego powinniśmy chcieć"
Marianne Williamson "Powrót do miłości"
To prawda, jakże często nie wiemy, kim jesteśmy, jakie są nasze wartości, ponieważ jako grzeczne dziewczynki przyswajałyśmy wartości naszych rodziców, nauczycieli, wychowawców, a później dostosowywałyśmy swoje życie do wymogów najbliższych i społeczeństwa. Takie jesteśmy jako kobiety: stworzone na usługi, zawsze z kimś, zawsze dla kogoś, zawsze myślące o innych, ponieważ tak być powinno, zapominając czego naprawdę chcemy i co jest dla nas najważniejsze.
Na szczęście rozwój człowieka dokonuje się przez całe życie. Bez względu na to, jak układało się twoje, teraz możesz świadomie zająć się sobą i swoimi własnymi wartościami.
Nieświadomy rozwój rzadko daje satysfakcję.
Nie, to nie moje słowa de facto. Napisała to psycholożka Iwona Majewska-Opiełka w książce "Czas kobiet", którą poleciła mi moja przyjaciółka Karola - za co jestem jej ogromnie wdzięczna.
Dlaczego o tym piszę? Mhy... bo książka jest fajna - ktoś, by kiedyś mi powiedział, że książki nie mogą być fajne...prędzej ciekawe :) ale to takie małe wspomnienie osoby, do której kiedyś miałam słabość :)
Załóżmy zatem że jest ciekawa. Ale, to nie to skłoniło mnie do tego, by o niej napisać.
Jest mi bliska, bo jak ją czytam to tak, jakbym czytała o sobie. Wiele spraw całkiem przyziemnych porusza....jest mowa o kobiecości. I nic w tym dziwnego nie jest, że ja jako kobieta mogę się tym zainteresować, ale dziwne jest to, że czytając ją odkrywam na nowo swoją kobiecość. Kiedyś całkowicie niezależna, teraz żona, matka.... ale ciągle kobieta myślałam, że to co powiem, jak zrobię i zaplanuję będzie tak jak chcę. I kiedy w zderzeniu z rzeczywistością, mężem, dzieckiem trzeba zmienić to, co się chce w to co się ma - czasem trudno było się z tym pogodzić. Chodzi mi o to, że nie da się być perfekcjonistą, pedantem, niezależną kobietą, kiedy ma się rodzinę i albo zaakceptujemy ten fakt albo będziemy prowadzić nieustającą walkę z samą sobą.
Tak, jestem kobietą, i chociaż wiele mam cech męskich z psychologicznego punktu widzenia - lubię dominować, być niezależna finansowo, odgrywać rolę krupiera, który rozdaje karty...to nadal jestem kobietą. Kobietą, która z psychologicznego punktu widzenia posiada w sobie jednak większą część pierwiastka żeńskiego - jest czuła, opiekuńcza, dba o domowe ognisko i jest uległa.
Odnoszę wrażenie, ze w dzisiejszych czasach nie można być uległą mężowi, zarabiać mniej niż mężczyzna.... bo kobieta ma być na maska niezależna....A kto powiedział, że nie można znaleźć swojego złotego środka. To co męskie zostawić mężczyznom, to co kobiece - kobietom.
I nie muszę się wtedy upierać (bo jestem niezależna, lepiej prowadzę samochód od faceta) kiedy chcemy razem jechać autem, że muszę prowadzić ja a nie on. Daję mu szansę się wykazać, jeśli czuje taką potrzebę.
Nie widzę w tym nic złego, że gdy mąż przychodzi po po pracy do domu czeka na niego ciepły obiad - jeśli i ona i on mają z tego frajdę, czemu nie!!!
Albo fakt płacenia za siebie w knajpie...kiedyś to była kwestia mojego honoru - facet za mnie nie zapłaci i już, przecież stać mnie - teraz to kwestia kompromisu.
i jeśli chcemy być kobietami, które stawiają pracę ponad dom - czemu nie - hyle czoła kobietom, które tak potrafią! Kobiety, które zostają w domu i zajmują się wychowaniem dzieci, doceniam za odwagę! Ale nie musi być wszystko czarno-białe.
Chce być kobieca - chce zachować to co we mnie żeńskie - niech ten mąż jest głową rodziny i zarabia więcej niż ja, niech prowadzi auto, gdy siedzę obok i zaprasza na kolacje, za którą sam zapłaci. Ale to ode mnie będzie zależało jak ma być nakryty stół, jak przyjdą znajomi, jak ma być ubrany Bruno, gdy idzie do przedszkola i co ugotuję na obiad. Jeśli tak podzielimy role i ja i on pójdziemy na kompromis obu płci, będziemy szczęśliwi.
I jeśli wiemy czego chcemy, róbmy to, w zgodzie z własnym sumieniem, wrażliwością i kobiecością. Pamiętajmy, że w kobietach jest piękna siła spokoju i cierpliwości, której brak mężczyznom z psychologicznego punktu widzenia - są po prostu inaczej skonstruowani - oczywiście nie oznacza to, że gorzej. Inaczej...bądźmy więc różni od siebie zachowując swoje cechy gatunku.
polecam. na dobnranoc, na wolne popołudnie - Iwona Majewska-Opietka "Czas kobiet"
Ps. trudno pisze się na klawiaturze, bez spacji.... efekt majsterkowania mojego syna....takie to męskie...
